Orthopeed is tevreden (vanaf week 6)
Vanaf week 6 ben ik elke dag wat lichte squat oefeningen gaan doen. Het doet nog wel pijn boven mijn knie en om mijn knieschijf heen. Gelukkig is dit snel weg als ik stop. Ik ben nog op controle bij de orthopeed geweest en hij vond het er gelukkig goed uit zien. Zo goed dat ik niet elke 6 weken op controle moet komen. Ik moet nu pas over 3 maanden terug komen. Ik vertelde hem dat ik met wat hulp de trap kan oplopen, alleen trap af lukt me nog niet. Maar dit moest ik gewoon proberen volgens hem.
Na een week kon ik ineens zittend, met een gestrekt been, mijn been op tillen. Zo fijn dat ik dit eindelijk weer kan! Het voelt als een hele overwinning. Vooral omdat ik dit de week ervoor nog totaal niet kon.
Steeds meer vrijheid
Ik ben ook weer kleine stukjes meer met de hond gaan wandelen. Dit gaat goed zolang hij maar niet een onverwachtse ruk aan de riem geeft. Verder moet ik goed opletten dat ik niet in een kuiltje sta… het engst vind ik nog dat als ik een andere hond tegen kom waar hij mee wil spelen, ze zien dan niks en knallen dan ook zo tegen je been aan. Ik ontloop dus nog maar even iedereen in het bos. Maar ik heb het wandelen wel erg gemist. In het bos is alles altijd zo vredig en kan ik goed mijn hoofd leeg maken. Zo krijg ik stap voor stap weer mijn ritme terug.
Spelen
De fysio oefeningen worden met de week uitdagender en ik moet steeds meer 3D bewegingen gaan maken in mijn knie. Peter noemt het spelen. Daarnaast ben ik flink bezig om mijn knie weer verder te kunnen strekken. Trap aflopen doe ik nu wel maar dat blijft wel gevoelig, gelukkig als ik beneden ben is de pijn gelijk weg. Gewoon blijven proberen denk ik dan maar, wordt vanzelf beter.
De aankomende weken gaan vooral om het steeds soepeler krijgen van mijn knie en wat meer kracht opbouwen. Squatten blijft pijnlijk maar ik kan wel steeds iets meer en de pijn is daarna ook steeds sneller weg.
Grenzen bewaken
Vanaf oktober ben ik weer gaan werken. Dit vond ik wel spannend omdat ik gelijk weer body pump, spinning en pilates moest geven. Gelukkig had ik voor elk uur iemand back up staan. Als ik dit niet heb weet ik dat ik zo mijn grenzen voorbij ga. Uiteindelijk viel het mee de eerste week. Ik kon dan nog lang niet alles…ik had zelfs nog niet een uur aan een gesloten gefietst. Maar moest wel gelijk 3 dagen achter elkaar een uur spinning geven. Maar dit ging gelukkig best goed. Ik kon ook alleen maar zittende klim met spinning maar ik kon prima vertellen wat de groep moest doen. Net als met body pump, daar gingen de been oefeningen nog niet maar met queuen kom ik een aardig eind. Ik kreeg veel leuke reacties dat ik er weer was. Daar krijg je ook weer kracht en energie van.
In werkweek 2 of 3 merkte ik wel dat het best veel was achter elkaar, het lesgeven met de fysiotherapie. Toen had ik op woensdag avond uitval in mijn hamstring. Ik zakte er gewoon doorheen en ik had heftige steken in mijn hamstring. Dit was donderdag gelukkig wel een stuk minder. Maar het betekende ook dat ik niet meer moest gaan doen. Ik zat echt aan mijn taks.
Overwinning!
De weken die volgen merk ik dat het squatten steeds makkelijker gaat, het doet minder pijn! Ik kan ook steeds meer gewicht op de stang hebben. Traplopen gaat nu ook steeds makkelijker en sneller. Het strekken van mijn knie gaat beter. De oefeningen worden steeds uitdagender. Of ter wel het gaat gewoon steeds beter1
Vanaf 13 weken na de operatie mag ik zelfs voor het eerst op een step springen… HELP!!! Dit durf ik echt niet… ook gelijk op de hoogste stand. Die step kon nog 2 standen lager, waarom gelijk hier beginnen? Na een paar keer aarzelen deed ik het dan toch (met nog een klein beetje steun van Bjorn zijn handen) Dat was echt spannend! Na 2 keer met steun dan toch zonder steun en je raad het vast al, ik kwam er gewoon op!! Wat een overwinning was dit zeg, niet normaal. Ik had echt een flinke mentale blokkade, maar toen het eenmaal was gelukt was ik mega blij! Ik dacht echt dit kan ik nooit.
Bij Peter ga ik steeds meer boksen, dit vind ik super leuk! Het was wel weer even wennen in het begin maar ik krijg de smaak weer te pakken. Zo ben ik afgeleid en kan ik meer met mijn knie.
Wel leef ik met chronische spierpijn!! Vroeger had ik dan na 2 trainingen spierpijn en daarna was ik aan iets nieuws gewend maar nu heb ik na elke fysiotherapie sessie gewoon 2-4 dagen spierpijn! Ik kom er gewoon niet meer vanaf ????stiekem vind ik dat ook wel prettig. Heb ik het gevoel dat ik wat doe… .
Nieuw hier? En benieuwd wat er aan vooraf ging? Lees het in het eerste blog van Laura
Na een aantal jaren werkzaam te zijn in de fitness branche miste ik constant duidelijkheid. Veel opleidingen gebruiken nog oude onderzoeken die al meerdere malen zijn vernieuwd. Je doet iets omdat iemand het je zo vertelt. Ze doen het zelf immers al jaren zo. Hierdoor leer je niet dat er een nieuwe kijk op bijvoorbeeld bepaalde bewegingen komen waardoor sommige oefeningen ineens anders moeten. Ik had altijd het idee tussen wal en schip in te hangen omdat iedereen wat anders zegt. Dit veranderde toen ik Peter leerde kennen. Hij gaf mij ineens duidelijkheid en hij kon het ook nog eens wetenschappelijk onderbouwen. Ik kreeg de kans om de opleiding voor vitaliteitscoach te gaan doen. Door deze opleiding ben ik cursus gaan geven. Zo kan ik meer mensen zekerheid geven over welke oefeningen je nu wel en niet kan doen om bijvoorbeeld je rug te versterken. Hoe je beter en sneller kan hardlopen zonder meer kilometers te maken. Of hoe je nu een gezond eetpatroon kan krijgen zonder een bepaalde dieet stroming te volgen. Hierdoor geef je mensen weer het vertrouwen dat ze het zelf kunnen en niet afhankelijk blijven.
